Objective: Anxiety and depression are very common psychiatric disorders accompanied to the physical illness. Psychiatric disorders affect the care of patients, quality of life, duration of treatment, expenses, well-being of patients, mortality, and morbidity levels negatively. In this research were aimed to determine the relationship between anxiety-depression level and manners overcoming stress in patients at internal and surgical clinics.
Methods: In this descriptive cross-sectional study, 118 patients were chosen from Harran University Medical Faculty research and practice internal and surgical clinics between October and December 2004. The sociodemographic characteristics and diagnosis-treatment process information form prepared by researcher, Hospital Anxiety and Depression Scale, General Health Questionnaire-12 (GHQ-12) and Manners Overcoming Stress Scale were used in data collection. Descriptive statistics, correlation analysis and student-t test methods were used for evaluation of data.
Findings: Anxiety, depression and GHQ-12 score means were higher in patients at surgical clinics compared with the internal disease clinics (p<0.05). Duration of illness and chronicity were found significant variables. It was found a significant relation between anxiety-depression and GHQ-12 score means and overcoming stress manners were positive (p<005).
Conclusion: In line with the findings, anxiety, depression and GHQ-12 mean scores of patients at surgical clinics were higher than those of patients at internal clinics. Increased the level of overcoming stress of patients, decreased the psychiatric symptoms. (Anatolian Journal of Psychiatry 2007; 8:52-61)
Dahili ve cerrahi kliniklerde yatan hastalarda anksiyete-depresyon düzeyleri ile stresle başa çıkma tarzları arasındaki ilişki
Amaç: Bedensel hastalıklara en sık eşlik eden psikiyatrik bozukluklar depresyon ve anksiyete bozukluklarıdır. Psikiyatrik bozukluklar hastanın uyumunu, bakımını, yaşam kalitesini, tedavi süresini ve giderlerini, düzelme ve iyilik durumunu, hastalarının gidişini, mortalite ve morbiditeyi olumsuz yönde etkilemektedir. Bu araştırmada fiziksel hastalarda olan hastalarda anksiyete ve depresyon düzeyleri ile stresle başa çıkma tarzları arasındaki ilişkiyi belirlemek amaçlanmıştır.
Yöntem: Tanımlayıcı tipte kesitsel araştırma niteliğinde yürütülen bu çalışmada, Kasım- Aralık 2004 tarihleri arasında Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi dahili ve cerrahi kliniklerinde yatan 118 hasta örneklemi oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak bireye ilişkin sosyodemografik değişkenler ve tanı-tedavi sürecine ilişkin tanınmış bilgileri içeren anket formunun yanı sıra Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeği (HADÖ), Genel Sağlık Anketi-12 (GSA-12) ve Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği (SBÇTÖ) kullanılmıştır. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde tanımlayanın istatistikler, korelasyon analizi ve Student t testi yöntemleri kullanılmıştır.
Bulgular: Cerrahi kliniklerde yatan hastaların anksiyete ortalama puanı dahili kliniklerde yatan hastaların ortalama puanından anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p<0.05). Hastalık süresi bir aydan uzun ve çoğunlukla kronik hastalığının olan hastalarda GSA-12 ortalama puanı hastalık süresi bir aydan kısa olan hastalarınkinden anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p<0.05). Hastaların anksiyete, depresyon ve GSA-12 ortalama puan ile SBÇTÖ çıkma puanları arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p<0.05).
Sonuçlar: Cerrahi kliniklerde yatan hastalarda dahili kliniklere göre anksiyete, depresyon ve GSA-12 ortalama puanı yüksek bulunmuştur. Hastaların stresle başa çıkma düzeyleri arttıkça ruhsal sorunları azalmaktadır. (Anadolu Psikiyatri Dergisi 2007; 8:52-61)