.png)
Psychotherapy is a kind of medical treatment which has its own theoretical basis, which consists of various methods and which is accepted as an efficient treatment for psychological disorders. In almost all of the theories which support psychotherapy, there are some problems about the validity and reliability of the knowledge thatconstitutes the scientific basis of the practice. This epistemological ambiguity creates a dilemma in psychotherapy's ethical approval. Second important ethical issue about the practice of psychotherapy is the claim which assumes that a therapist can establish a value-free therapist-patient relationship with his/her patient. Some others claim that the conscious and unconscious values of a therapist will be effective on all of his/her human relationships, in spite of his/her special training in the field. This fact will have some impact on the treatment which can not be objectively assessed. This claim can be ignored and denied easily.The use of power in psychotherapist-patient relationship appears to be another ethical problem in every aspect of the relationship. It is known that the theorists of psychotherapy do not deny the existence of this power relationship, but they expose it as a detail which does not deserve any serious discussion. On the other hand, the critics of psychotherapy insist on the crucial role of power in the psychotherapist-patient relationship. The aim of this article is to call forth an awareness about the ethical issues in the practice of psychotherapy and to direct the different pychotherapy approaches to establish appropriate standards of ethical evaluation which should be in accord with their theoretical affiliations. (Anatolian Journal of Psychiatry, 2001; 2(1):36-40)
Tıp etiğinin ışığında psikoterapi
Psikoterapi, kuramsal bir dayanağı olan, farklı teknikleri içeren ve günümüzde ruhsal hastalıkların tedavisinde başvurulan bir tedavi yöntemidir. Psikoterapiye dayanak oluşturan kuramların tümünde, yöntemlerin bilimsel temellerini oluşturan bilgilerin geçerliliğine ve güvenilirliğine ilişkin sorunlar bulunmaktadır. Epistemolojik açıdan bu kuşkulu durum, psikoterapinin etik açısından "doğru"luğunu da sorgulanır kılmaktadır. Etik açısından ikinci önemli sorun, psikoterapi uygulamacısının değerden bağımsız bir ilişki kurabileceği savıdır. Psikoterapi alanında eğitilmiş de olsa, her birey gibi terapistin de ayırdında olduğu ve olmadığı değerlerinin, onun tüm insan ilişkilerine yansıyacağı ve somut olarak belirlenemeyecek bir ölçüde belirleyici olacağı karşı savı, kolayca reddedilemeyecek bir eleştiri olarak ortaya konulmaktadır. Psikoterapist-danışan ilişkisindeki güç kullanımı, ilişkinin her aşamasında etik bir sorun olarak ortaya çıkmaktadır. Güç ilişkisinin varlığı psikoterapi kuramcıları tarafından da reddedilmemekle birlikte, üzerinde fazla durulmayan bir ayrıntı olarak değerlendirildiği, ancak psikoterapi üzerine eleştirel yorumlar yapan yazarlar tarafından çok önemsendiği bilinmektedir. Bu makalenin amacı, psikoterapi uygulamalarında ortaya çıkan etik sorunlara ilişkin farkındalık yaratmak, bu uygulamaların dayandığı psikoterapi okullarını kendi kuramlarıyla uyumlu etik değerlendirme ölçütleri oluşturmaya yöneltmektir. (Anadolu Psikiyatri Dergisi, 2001; 2(1):36-40)