Burnout in residents: association with job satisfaction and depression

Objective: The aim of this study was to evaluate the relationship between burnout syndrome and depression and job satisfaction levels and to investigate the predictors of burnout in residents.

Methods: 135 residents working at Atatürk Training and Research Hospital were included in the study. The residents were given Maslach Burnout Inventory, Job Satisfaction Inventory and Beck Depression Inventory.

Results: One hundred and seventeen residents completed the scales. Depersonalization was significantly higher in male residents. There were no significant differences in any of the scales with regards to marital status. Depersonalization and emotional exhaustion levels decreased significantly with increasing age and job duration. Depersonalization levels increased significantly with increasing working hours and number of shifts. Emotional exhaustion, depersonalization and depression scores were significantly higher in residents who work more than 8 hours a day. The most important factors that predicted the level of emotional exhaustion were the levels of depersonalization and depression, the most important factors that predicted the level of depersonalization were the level of emotional exhaustion and the number of shifts per month, the most important factor that predicted the level of personal accomplishment was the level of job satisfaction.

Conclusion: Burnout levels decreased with duration in profession and experience. Reductions in working hours and the number of shifts would be effective for prevention of burnout in the residents. (Anatolian Journal of Psychiatry 2007; 8:241-247)

Asistan hekimlerde tükenmişlik: İş doyumu ve depresyonla ilişkisi

Amaç: Tıpta uzmanlık eğitimini yapmakta olan asistan hekimlerde tükenmişlik sendromunun iş doyumu ve depresyon düzeyi ile ilişkisinin araştırılması ve tükenmişlik sendromunu öngörücü etkenlerin saptanması amaçlandı.

Yöntem: Araştırmaya Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde tıpta uzmanlık eğitimini yapmakta olan 135 asistan hekim alındı. Asistan hekimlerden Maslach Tükenmişlik Ölçeği (MTÖ), İş Doyumu Ölçeği (İDÖ), Beck Depresyon Ölçeğini (BDÖ) doldurmaları istendi.

Sonuç: Ölçekleri 117 asistan tamamladı. Erkek asistanlarda depersonalizasyon (DP) kadınlara göre anlamlı olarak daha yüksekti. Medeni durum açısından hiçbir ölçekte anlamlı farklılık yoktu. Yaş ve hekimlik süresi arttıkça DP ve duygusal tükenmişlik (DT) düzeyleri anlamlı ölçüde düşmekteydi. Çalışma saatleri ve nöbet sayısı arttıkça DP puanlarının yükseldiği saptandı. Günde sekiz saatin üzerinde çalışanlarda DT, DP ve BDÖ puanlarının anlamlı biçimde daha yüksekti. Asistan hekimlerde DT düzeyini yordayan en önemli değişkenler duyarsızlaşma ve depresyon düzeyi, DP düzeyini yordayan en önemli değişkenler duygusal tükenmişlik düzeyi ve aylık nöbet sayısı, kişisel başarıyı (KB) yordayan en önemli değişken ise iş doyumu düzeyi idi.

Tartışma: Meslekte geçirilen süre ve deneyim arttıkça tükenmişliğin azaldığı görülmektedir. Günlük çalışma saatleri ve aylık nöbet sayısında sınırlamalar yapılması asistan hekimlerde tükenmişliği azaltmada etkili önlemler olabilir. (Anadolu Psikiyatri Dergisi 2007; 8:241-247)