Objective: The aims of this study were to evaluate the characteristics of poisoning and psychological status in cases presented to an emergency department with poisoning.
Methods: The study group (Group 1) consisted of 86 cases between the ages of 16 and 27 who were presented to the Mersin University Faculty of Medicine between January 2005 and January 2006. The control group (Group 2) consisted of 95 cases with similar age and gender characteristics that were presented to the emergency department for reasons other than suicide attempt. Beck Children's Depression Inventory and Pier-Harris Self-Concept Scale were performed.
Results: Of total 181 cases, 86 (18 male, 68 female) were in Group 1 (the cases with suicide attempt) and 95 (30 male, 65 female) were in Group 2. The important risk factors for the suicide attempt included having problems with parents, ending of a romantic relationship in the last one year and having problems in peer relations. The levels of depression and anxiety were higher in Group 1 than Group 2, while the level of self-confidence was lower in Group 1 than Group 2.
Conclusions: Our results emphasized the importance of biopsychosocial approach in cases with deliberate self harm and taking preventive measures before attempt. (Anatolian Journal of Psychiatry 2007; 8:121 125)
Acil polikliniğine zehirlenme nedeni ile gelen olguların sosyodemografik ve psikososyal açıdan değerlendirilmesi
Amaç: Bu çalışmanın amaçları acil polikliniğine zehirlenme nedeni ile başvuran olguların zehirlenme ile ilgili özelliklerinin ve ruhsal durumlarının değerlendirilmesidir.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2005-Ocak 2006 tarihleri arasında Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi acil polikliniğine başvuran yaşları 16-27 arasında değişen 86 olgu çalışma grubu olarak (Grup 1), acil polikliniğine zehirlenme dışındaki nedenlerle başvuran benzer yaş ve cinsiyetteki 95 olgu kontrol grubu (Grup 2) olarak çalışmaya alınmıştır. Olgulara Beck Çocuklar için Depresyon Ölçeği, Piers-Harris Öz-Kavram Ölçeği uygulanmıştır.
Bulgular: Grup 1’de 86 (18’i erkek, 68’i kız), Grup 2’de 95 (30’u erkek, 65’i kız) olmak üzere çalışmada 181 olgu yer aldı. Özkıyım girişiminde anne-baba ile sorun yaşama, son bir yıl içinde biten romantik ilişkinin olması, akranları ile sorun yaşama önemli risk etkenleri olarak saptandı. Grup 1’de depresyon ve kaygı düzeyi Grup 2’den daha yüksekken, özgüven düzeyi Grup 1’de Grup 2’den düşük düzeydeydi.
Tartışma: Sonuçlarımız intihar girişiminde bulunan olguların biyopsikososyal açıdan bir bütün olarak değerlendirilmeleri gerektiğini, intihar girişimi öncesinde koruyucu yaklaşımların uygulanması önemini vurgulamaktadır. (Anadolu Psikiyatri Dergisi 2007; 8:121-125)