Objective: This investigation has been made among the relatives of the patients who have been responsible for the primary care of their patients who have been hospitalized with the diagnosis of schizophrenia. The aim of this study is to define the effects of psychoeducational implication for the patients’ relatives in handling of disease symptoms and coping with stress.
Method: In this study, totaly 60 patient relatives; as 30 experimental subjects and 30 control subjects, have been included. The data were acquired from the questionaire, discharge observation forms and the scale of the ways coping with stress. In accordance with data, the relatives of patients in experimental group were given planned psychoeducational implication. All collected data were assessed by means of Statistical Package for Social Sciences (SPSS) in the computer. In the analysis of the data t test forindependent groups, chi-square, Fisher’s exact chi-square, analysis of variance have been used.
Results: At the end of the study, in both groups it has been found that during the hospitalization and during the patient care, the relatives of patient had difficulties. It has been found out that first and second monthly controls after the psychoeducational implication, the relatives of the patients in experimental group had less difficulties during monthly controls (26.7 %) and the relatives of control group had more problems in patient care (96.7 %). It has been found that during the hospitalization the relatives of the patients could cope with stress positively and during the second monthly controls they coped with stress negatively because family type and sex have affects on their coping with stress. According to these results, we can say that the psychoeducational approach may increase the handling of disease symtoms of relatives of the patients effectively. (Anatolian Journal of Psychiatry, 2000; 1(3):133-142)
Şizofrenik hasta ailelerine yönelik bir psikoeğitimsel yaklaşım uygulaması denemesi
Amaç: Şizofreni tanısı ile hastanede yatmakta olan hastaların bakımından birinci derece sorumlu olan hasta yakınlarının hastalık semptomlarını ele alma ve hastalıkla ilgili yaşadıkları stresli durumlarla baş etmelerine psikoeğitimsel yaklaşımın etkisini belirlemektir.
Yöntem: Araştırma 30’u deney grubu, 30’u kontrol grubu olmak üzere toplam 60 hasta yakını üzerinde yapılmıştır. Veriler anket formu, taburculuk izlem formu ve stresle başa çıkma tarzları ölçeği (SBTÖ) ile toplanmıştır. Elde edilen veriler doğrultusunda araştırma grubundaki hasta yakınlarına planlı psikoeğitimsel yaklaşım uygulanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS programında bağımsız gruplarda t testi, ki-kare testi, Fisher’in kesin ki-kare testi ve varyans analizi kullanılmıştır.
Sonuçlar: Hastaneye kabulde her iki gruptaki hasta yakınlarının (% 100) hastaya bakım verirken güçlükler yaşadıkları, psikoeğitimsel yaklaşımın uygulandığı araştırma grubu hasta yakınlarının bir ve ikinci aylık kontrollerde bakımda yaşadıkları güçlüklerin azaldığı (% 26), karşılaştırma grubu hasta yakınlarının aylık kontrollerde bakımda yaşadıkları güçlüklerin artarak devam ettiği (% 96.7), hastaneye kabulde hasta yakınlarının stresle olumlu, ikinci aylık kontrolde olumsuz baş ettikleri, aile tipi ve cinsiyet özelliklerinin hasta yakınlarının stresle başetmelerini etkilediği saptanmıştır. Bu sonuçlara göre psikoeğitimsel yaklaşımın, hasta yakınlarının hastalık semptomlarını etkin şekilde ele alabilme yaklaşımlarını artırabileceği söylenebilir. (Anadolu Psikiyatri Dergisi 2000; 1(3):133-142)