.jpg)
.png)
Objective: The aim of the present study was to evaluate effects of psychological factors on success in quitting smoking in patients applying to a smoking cessation clinic for the purpose of quitting smoking.
Methods: Study group was consisted of 76 volunteer patients applying to the Smoking Cessation Clinic of Celal Bayar University, Medical Faculty between October 2002 and December 2003 for the purpose of quitting smoking. After the socioeconomic data had been collected, the psychiatric diagnosis, nicotine addiction and addiction duration of the patients were evaluated based on DSM-IV diagnostic criteria following SCID interview. A week before quitting smoking, Beck Anxiety Inventory (BAI), Beck Depression Inventory (BDI), Hamilton Depression Rating Scale (Ham-D) and Hamilton Anxiety Rating Scale (HARS) scales were applied. Patients were evaluated three times during the 2 months after quitting smoking, and they were telephone interviewed at least 4 months following smoking cessation and asked their smoking status. Patients who were not smoking during these phone interviews held after 4 months were considered to have quit smoking.
Results: Regarding gender, education, marital status, presence of an organic disorder, duration of smoking, age at initiation of cigarette smoking, amount of dailyconsumed cigarettes and number of attempts to quit smoking, there were no significant differences between the groups that quit and did not quit smoking. The success in smoking cessation was significantly low in those who had mental illnesses. Compared to the group that quit smoking, the mean scores of the psychometric tests were found to be significantly high in those that did not quit smoking.
Conclusion: A psychiatric examination should be held in the patients who will be enrolled in smoking cessation programs. Taking the necessary cautions for anxiety and depressive findings prior to smoking cessation may increase the success rate of quitting smoking. (Anatolian Journal of Psychiatry 2005; 6:245-250)
Sigarayı bırakmada ruhsal etkenlerin etkisi
Amaç: Bu çalışmanın amacı, sigarayı bırakmak amacıyla bir sigara bırakma polikliniğine başvuran hastaların ruhsal durumlarının sigara bırakmadaki başarılarını ne şekilde etkilediğini araştırmaktır.
Yöntem: Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Sigara Bırakma Polikliniği’ne Ekim 2002 - Aralık 2003 tarihleri arasında başvuran ve çalışmaya katılmaya gönüllü olan 76 hasta çalışmaya alınmıştır. Başvuran hastaların sosyodemografik verileri toplandıktan sonra, SCID görüşmesi yapılarak DSM-IV’e göre psikiyatrik tanısı, nikotin bağımlılığı, bağımlılık süresi değerlendirilmiştir. Hastalara sigarayı bırakmadan bir hafta öncesinde Beck Anksiyete Ölçeği (BAÖ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Hamilton Depresyon Ölçeği (HAM-D), Hamilton Anksiyete Ölçeği (HAM-A) uygulanmıştır. Hastalar bırakma tarihinden itibaren 2 ay sonrasına kadar poliklinikte 3 kez görülmüştür. Bırakma tarihinden en az 4 ay sonra telefonla hastalara ulaşılıp sigara içimi sorgulamıştır. Dört ay sonrasında sigara içmeyen hastalar sigarayı bırakmış olarak kabul edilmiştir.
Bulgular: Polikliniğe başvuran hastalardan, sigarayı bırakan ve bırakmayan gruplar arasında cinsiyet, eğitim, medeni durum, organik bozukluğun olup olmaması, kaç yıl sigara içildiği, sigaraya başlama yaşı, günlük içilen sigara sayısı ve sigarayı bırakma deneme sayısı arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır. Bu gruplar arasında ruhsal hastalığı olanlarda sigarayı bırakma oranı anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Yine bu gruplar arasında, uygulanan tüm psikometrik testlerin ortalama puanları, sigarayı bırakamayan grupta diğer gruba göre anlamlı düzeyde yüksek saptanmıştır.
Tartışma: Sigara bıraktırma programına alınacak hastaların ruhsal açıdan değerlendirilmesi gerekmektedir. Bıraktırma öncesinde, saptanacak anksiyete ve depresif belirtilerin değerlendirilip gerekli önlemlerin alınması, sigara bırakmadaki başarı oranını artıracaktır. (Anadolu Psikiyatri Dergisi 2005; 6:245-250)