Self-injury is defined as the deliberate harming or alteration of one’s body tissue without consciously intending to commit suicide. Although self injurious behavior is religiously and culturally sanctioned in some communities, it can be observed together with psychiatric disorders such as borderline personality disorder, histrionic personality disorder, psychotic personality disorder and mood disorders. Research shows that the onset of self-injurious behavior is between the ages 13-19. Self-injurious behavior is classified as direct self-injury and indirect self-injury. Cigarette, alcohol and substance use, over eating; not taking ones medication although an illness is diagnosed are indirect self-injurious behaviors. Direct self-injurious behavior is categorized into four groups: typical, psychotic, compulsive and impulsive
self-injurious behavior. Research that investigated the reasons of self-injurious behavior showed that physical abuse had a significant effect. People who had been physically abused were injuring themselves to handle the intense feelings and to punish themselves. It is reported that 90% of self-injuriers were using drugs and the majority of these people were addicted. (Anatolian Journal of Psychiatry 2003; 4:226-236)
Kendine zarar verme davranışı
Kendine zarar verme davranışı kişinin bilinçli ölme isteği olmadan doku hasarı ile sonuçlanan, kendi bedenine yönelik girişim olarak tanımlanır. Kendine zarar verme davranışı bazı toplumlarda dinsel ve kültürel olarak kabul görmesine karşın sınırda kişilik bozukluğu, histrionik kişilik bozukluğu, psikotik bozukluklar ve duygu durumu bozuklukları gibi psikiyatrik bozukluklarla birlikte görülmektedir. Yapılan çalışmalar kendine zarar verme davranışının 13-19 yaşları arasında başladığını belirtmektedir. Kendine zarar verme davranışı doğrudan ve dolaylı kendine zarar verme olmak üzere ikiye ayrılmıştır. Dolaylı kendine zarar verme davranışı sigara içmek, alkol ve madde kullanmak, aşırı yemek yemek ve hastalık tanısı konmasına rağmen ilaçlarını kullanmamak olarak belirtilmiştir. Doğrudan kendine zarar verme davranışı ise tipik, psikotik, kompulsif ve dürtüsel olmak üzere dört gruba ayrılmıştır. Nedenleri ile ilgili olarak yapılan çalışmalarda özellikle fiziksel istismarın önemli olduğu görülmektedir. Fiziksel istismara uğrayan kişilerin yoğun olarak yaşadıkları bu sıkıntıları kontrol etmek ve kendilerini cezalandırmak için kendine zarar verdikleri belirtilmektedir. Kendine zarar veren kişilerin %90’ında madde kullanımı olduğu ve madde kullanımının büyük oranda bağımlılık düzeyinde olduğu belirtilmiştir. (Anadolu Psikiyatr Dergisi 2003; 4:226-236)