.jpg)
.png)
Objective: Prevalence of insomnia was detected approximately one third of normal population in surveys. Research evidence suggest that comorbid sleep problems in patients with psychiatric disorders and health prob-lems are not rare. Therefore, the importance of development and using of the instruments that assess primary and secondary insomnia increases. Insomnia Severity Index (ISI) developed by Morin has translated into various languages and have prevalent use for the research purposes. The aim of the study was to assess psychometric properties of the Insomnia Severity Index in Turkish sample.
Methods: Data were collected from 34 patients diagnosed with depression in psychiatry clinics of Yüzüncü Yıl University Faculty of Medicine Research Hospital and 258 undergraduate healthy controls. The ISI, the Hamilton Depression Scale (HDS), the Beck Depression Inventory (BDI), and Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) were administered to the subjects. Concurrent validity was evaluated by calculating correlations between the ISI scores and other psychological variables. Item ana-lyses, inner consistency coefficient and intraclass correlations between two repeated applications in both patient and healthy subjects were calculated. Construct validity was tested by using principal component analysis with varimax rotation and structural equation analysis.
Results: Correlations between the instrument and other psychological variables were adequate. Item discriminations were higher than 0.44. Inner consistency of the scale was 0.79. Intraclass correlation at 30-day time interval in depressive patients was 0.65 and at 15-day time interval in 68 healthy controls was 0.82. It was found in factor analyses that Turkish form has a two-factor structure: ‘Daily functionality’ and ‘sleep quality’.
Conclusion: The ISI revealed adequate validity and reliability to be used by researchers in Turkish sample. Current results were discussed under the previous findings and concerning theoretical considerations. (Anatolian Journal of Psychiatry 2010; 11:248-252)
Uykusuzluk Şiddeti İndeksi’nin Türk örneklemindeki psikometrik özellikleri
Amaç: Toplumda yapılan tarama çalışmaları uykusuzluk yaygınlığının yaklaşık üçte bir oranında görüldüğünü bildirmektedir. Psikiyatrik bozuklular ve sağlık sorunu yaşayan hastalarda uykuyla ilişkili zorlukların azımsanmaya-cak düzeyde olduğu yolunda güçlü araştırma bulguları vardır. Bu anlamda birincil ve ikincil uykusuzluğu değerlen-dirmede kullanılacak ölçme araçlarının geliştirilmesi ve kullanımı daha da önem kazanmaktadır. Morin’in geliştir-diği Uykusuzluk Şiddeti İndeksi (UŞİ) farklı dillere de çevrilmiş, pratik kullanıma sahip bir ölçme aracıdır. Bu çalış-mayla Uykusuzluk Şiddeti İndeksi’nin Türk örneklemindeki psikometrik özelliklerinin değerlendirilmesi amaçlan-mıştır.
Yöntem: Araştırmanın verileri Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Psikiyatri Polikli-niği’ne başvuran 34 depresyon hastası ve sağlıklı 258 üniversite öğrencisini oluşturduğu bir örneklemden toplan-mıştır. Araştırmaya katılan deneklere UŞİ, Hamilton Depresyon Ölçeği (HAM-D), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve Pittsburgh Uyku Kalitesi Ölçeği (PUKÖ) uygulanmıştır. UŞİ’nin birlikte geçerliliği diğer psikolojik değişkenlerle korelasyonlar hesaplanarak değerlendirilmiştir. Madde analizleri, iç tutarlılık katsayısı ve tekrarlı uygulamalar arasında sınıf içi korelasyon katsayıları hesaplanmıştır. Yapı geçerliliğini değerlendirebilmek amacıyla varimaks rotasyonlu ana bileşenler analizi ve yapısal eşitlik analizinden yararlanılmıştır.
Sonuçlar: Ölçeğin diğer değişken-lerle korelasyonları yeterli düzeydedir. Ölçek maddelerinin ayırt edicilikleri 0.44’ün üzerindedir. Tüm maddeler için iç tutarlıklık katsayısı 0.79 olarak bulunmuştur. Depresyon hastalarında 30 günlük sınıf içi korelasyon 0.65 ve sağlıklı kişilerde 15 günlük sınıf içi korelasyon 0.82’dir. Faktör analizleri sonucunda ölçme aracının Türkçe formu-nun iki faktörlü bir yapı gösterdiği görülmüştür: ‘Günlük işlevsellik’ ve ‘uyku kalitesi’.
Tartışma: UŞİ Türk örnekle-minde araştırmacılar tarafından kullanılabilecek yeterli geçerlilik ve güvenilirlik düzeyine sahiptir. Sonuçlar önceki bulgular ve kuramsal yaklaşımlar çerçevesinde tartışılmıştır. (Anadolu Psikiyatri Dergisi 2010; 11:248-252)