“Disability” is defined as the loss of somatic, mental, psychological, sensory and social abili- ties in varying degrees either due to congenital or acquired causes; which causes problems in adaptation to social life and in meeting daily needs leading the individual to require protect- tion, care or rehabilitation, counseling and sup- port services. 1 According to the results of the 2002 Disability Survey conducted by the State Institute of Statistics and The Presidency Admin- istration on Disabled People; disabled citizens incorporate 12.29 % of the total population of our country. 2 Currently, 194120 children and adolescents in our country receive special edu- cation services.3 Problems in special education can be classified in four headings, such as problems encountered in diagnosis and in the process of obtaining disability health committee reports, provision of inadequate information to the clinician about special education services, quality problems in special education institutions and problems in cooperation and in follow-up process with those institutions. This speech will try to detail problems encountered in daily practices by giving examples from the field.
Günlük hastane uygulamalarında özel eğitim ile ilgili yaşanan zorluklar
“Özürlülük”, doğuştan veya sonradan bedensel, zihinsel, ruhsal, duyusal ve sosyal yeteneklerin çeşitli derecelerde kaybedilmesi nedeniyle top- lumsal yaşama uyum sağlama ve günlük gerek- sinimlerin karşılanmasında güçlüklerin olması ve korunma, bakım veya rehabilitasyon, danışman- lık ve destek hizmetlerine gereksinim duyulması olarak tanımlanmaktadır.1 Türkiye İstatistik Kuru- mu ve Özürlüler İdaresi Başkanlığı tarafından yapılan 2002 Özürlüler Araştırması sonuçlarına göre, ülkemizdeki toplam nüfusun %12.29’unu özürlü vatandaşlar oluşturmaktadır. Yaklaşık 8.4 milyon özürlüyü ifade eden toplam özürlülerin %9.7’si süreğen hastalığı olanlar, %1.25’i orto- pedik, %0.48’i zihinsel, %0.38’i dil ve konuşma, %0.37’si işitme, %0.6’sı görme özürlü bireyler- den oluşmaktadır.2 Ülkemizde M.E.B.’nin 2006-2007 öğretim yılı verilerine göre, toplam 194120 çocuk ve genç özel eğitim hizmetlerinden yararlanmaktadır. Bu çocuklardan 27439’u işitme/görme/zihinsel özür- lüler ve otistik çocuklar gibi gruplar için açılmış olan özel eğitim okullarına devam etmektedir. 64739 çocuk ise, kaynaştırma uygulamasıyla ilköğretim okullarına ya da özel eğitim sınıflarına kayıtlıdır. Özürlü çocuklar için açılmış olan özel eğitim okullarına 8130 çocuk, çeşitli kurslara ise 90174 çocuk devam etmektedir. S.H.Ç.E.K.’ye bağlı rehabilitasyon merkezlerinde rehabilitas- yon hizmetlerinden 4464 kişi yararlanmaktadır. Otuz beş kurum kapsamasında bulunan Bilim ve Sanat Merkezlerine devam eden 5175 üstün zekalı ve yetenekli çocuk ve genç de bu sayılar içinde bulunmaktadır.3