Objective: Asthma is a chronic disease characterized by episodes, which may sometimes be life threatening. It may cause psychiatric as well as physical symptoms. In this study, we aimed to find out the severity of anxiety and depression in asthmatics with or without disability in physical activity and social life.
Method: Ninety asthmatic patients with or without disability in social life and physical activity were examined in respect to their psychiatric diagnosis, severity of anxiety and depression and state-trait anxiety levels. They were applied Hamilton Depression and Anxiety Rrating Scales, Spielberger State-Trait Anxiety Inventories.
Results: Mean age of all patients, 71 women and 19 men, was 35.93±10.36 whereas mean age of the control group, 31 women and 9 men, was 37.75±12.78. Using Hamilton depression and anxiety scales, 31.1% of asthmatics with disability in physical activity had low anxiety levels and 42.2% of these patients had high anxiety levels, and 7.8% of them had low depression levels and 1.1% of them had moderate depression levels. 22.2% of asthmatics with disability in social life had low anxiety levels and 36.7% had high anxiety levels, and 16.7% of them had mild and 2.2% had moderate depression levels. Sixtythree cases and 38 controls did not have any psychiatric diagnosis.
Conclusion: The results suggest that asthma may cause disability in physical activity and social life, increases severity of anxiety and causes low or moderate depression levels in asthmatics. The rate of low and high anxiety level among asthmatics with disability in physical activity was higher than these patients with disability in social life. However, the rate of low and moderate depression level among asthmatic patients with disability in social life was higher. The implications of the severity of depression and anxiety in asthmatic patients with or without disability in physical activity and social life are discussed and compared with healthy subjects. (Anatolian Journal of Psychiatry 2001; 2(3):141-152)
Bedensel faaliyet ve sosyal yaşamda kısıtlanması olan astımlılarda anksiyete ve depresyon şiddetinin değerlendirilmesi
Amaç: Astım ataklarla seyreden, yaşamı tehdit edebilen süregen bir hastalıktır. Astımda bedensel belirtilerin yanı sıra psikiyatrik belirtilere de rastlanmaktadır. Bu çalışmada, bedensel faaliyet ve sosyal yaşamda kısıtlanmaları olan ve olmayan astımlı olgular ile sağlıklı bireylerin anksiyete ve depresyon şiddeti yönünden araştırılması amaçlanmıştır.
Yöntem: Doksan astımlı olgunun ve 40 sağlıklı bireyin sosyodemografik verileri, sosyal yaşam ve bedensel faaliyette kısıtlanmaları, depresyon ve anksiyete şiddetleri incelendi. Hastalara Hamilton Anksiyete Derecelendirme Ölçeği (HADÖ), Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HDDÖ) ve Spielberger Durumluk ve Sürekli Kaygı Envanteri uygulandı.
Sonuçlar: Astımlı grubun ortalama yaşı 35.93±10.36 olup71 kadın ve 19 erkekten, kontrol grubun ortalama yaşı 37.75±12.78 olup 31 kadın, 9 erkekten oluşmaktaydı. HADÖ ve HDDÖ kullanılarak bedensel faaliyette kısıtlanma olan astımlı olguların %31.1’inde düşük, %42.2’sinde yüksek şiddetli anksiyete, %7.8’inde hafif ve %1.1’inde orta şiddette depresyon saptanırken sosyal yaşamda kısıtlanma olan astımlı olguların %22.2’sinde düşük ve %36.7’sinde yüksek şiddetli anksiyete, %16.7’- sinde hafif ve %2.2’sinde orta şiddetli depresyon bulundu. Astımlı 63 olguya ve kontrol grubundan 38 olguya psikiyatrik tanı konmadı.
Tartışma: Astım, bedensel faaliyet ve sosyal yaşamda kısıtlanma oluştururken, anksiyete şiddetini arttırmakta ve hafif veya orta şiddette depresyona sebep olabilmektedir. Bedensel faaliyette kısıtlanma olan astımlı olgularda sosyal yaşamda kısıtlanma olanlara göre daha yüksek oranda düşük ve yüksek şiddetli anksiyete bulunurken sosyal yaşamda kısıtlanma olanlarda orta ve hafif şiddetli depresyon oranı daha yüksek bulunmuştur. Bedensel faaliyet ve sosyal yaşamda kısıtlanma olan ve olmayan astımlılar ile sağlıklı bireylerin anksiyete ve depresyon şiddeti yönünden ilişkisi tartışılmıştır. (Anadolu Psikiyatri Dergisi 2001; 2(3): 141-152)