Objective: The definition of depression is a syndrome including symptoms like slowing down of physiologic functions, slowing of thoughts, speech and motion within a sad mood, and feelings and thoughts of dullness, worthlessness, unwillingness and pessimism. In this project, an examination of the clinical diagnosis, sociodemographical status, and the risk factors of inpatients treated in the psychiatry ward for depression due to DSM-IV criteria and an evaluation of their response to treatment has been planned. A retrospective examination of 83 inpatients’ files treated in the psychiatry department of Turgut Özal Medical Center between September 1996 and July 2002 has been made.
Methods: Comparisons of patients’ sex, age, marital and education status, income level, duration of hospitalization, total number of hospitalizations in the psychiatry department, age of depression onset, diagnosis of the disease, somatic complaints, codiagnosis, childhood age traumas, history of nicotine, drug addiction and abuse, presence of an acute distressing agent within the last six months, presence of a chronic distressing agent, recent or previous thoughts or commitments of suicide, findings on examination, second axis diagnosis and levels of recovery have been made.
Results: There was a high rate of somatic complaints among the patients, with a higher tendency in the married group. Insomnia was the most common somatic complaint. Drug addiction and abuse was more common among the males. A second axis diagnosis was more common among the patients who were widowed, divorced or separate from their spouses. (Anatolian Journal of Psychiatry 2003; 4:167-174)
Bir üniversite psikiyatri kliniğinde yatarak tedavi gören depresyon hastalarının bazı sosyodemografik ve klinik özellikler yönünden incelenmesi
Amaç: Depresyon, çökkün bir duygu durumunun varlığı ve yaşamdan zevk almama ile birlikte, düşünce, konuşma ve hareketlerde yavaşlama ve durgunluk, değersizlik, isteksizlik, güçsüzlük, karamsarlık ve fizyolojik işlevlerde yavaşlama biçiminde belirtiler içeren bir sendrom olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışmada DSM-IV’e göre depresyon tanısı konan ve Eylül 1996-Temmuz 2002 tarihleri arasında Turgut Özal Tıp Merkezi Psikiyatri Kliniği’nde yatarak tedavi gören 83 hasta klinik tanıları, sosyodemografik özellikleri, risk etkenleri ve tedaviye verdikleri yanıt yönünden geriye dönük olarak değerlen-dirilmiştir.
Yöntem: Hastaların cinsiyeti, yaşı, eğitim düzeyi, medeni durumu, gelir durumu, hastanede yatış süresi, psikiyatri servisine toplam yatış sayısı, depresyonun başlangıç yaşı, hastalık tanısı, bedensel yakınmaları, eş tanı, çocukluk çağı travması, madde bağımlılığı ve kötüye kullanımı, son 6 aydaki akut stresör varlığı, kronik stresör varlığı, intihar düşüncesi, öyküde intihar düşünce ve girişimi, muayene bulguları, eksen-II tanıları ve iyileşme düzeyleri karşılaştırıldı.
Sonuçlar: Hastalarımızda evli olgularda daha belirgin olmak üzere bedensel yakınma oranı yüksekti. Uyku bozukluğu en sık görülen bedensel yakınmaydı. Erkeklerde madde bağımlılığı ve kötüye kullanımı oranı yüksekti. Dul-boşanmış ya da ayrı yaşayanlarda eksen-II tanısı daha sıktı. (Anadolu Psikiyatri Dergisi 2003; 4:167-174)