.png)
Objective: The aim of the study was to compare efficacy and tolerability of OROS-methylphenidate HCL (OROS-MPH) with immediate-release methylphenidate (IR-MPH) in Turkish children with attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD).
Methods: This study was designed as an open label, prospective, for an 8-week period. A total of 83 subjects, between the ages of 7 and 14 with ADHD, were included in this study. The dosages of OROS-MPH and IR-MPH were adjusted by the investigators based on symptoms and adverse events assessments performed (OROS-MPH doses: 18-36 mg/day-once daily, IR-MPH doses:10-20 mg/day-divided dose). The efficacy and adverse effects of the drugs were assessed due to Turgay DSM-IV-Based Child and Adolescent Behavior Disorders Screening and Rating Scale (T-DSM-IV-S), Clinical Global Impression-Global improvement Scale (CGI-GI), and Methylphenidate Side Effects Rating Form (MSERF).
Results: Both OROS-MPH and IR-MPH showed definitive improvement of severity symptoms of ADHD (p<0.05). No significant differences were found between two groups at 8th week in mean scores of T-DSM-IV and CGI-GI. Weight loss was found to be related with the dose increase according to parents’ reports on adverse effects of OROS-MPH.
Conclusion: OROS-MPH was found to be as effective as IR-MPH in the treatment of behavioral symptoms in Turkish children with ADHD. These results demonstrated that both drugs were effective and well tolerated in the treatment of Turkish children with ADHD. (Anatolian Journal of Psychiatry 2010; 11:44-50)
Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu tanılı Türk çocuklarında OROS-metilfenidatın etkinlik ve güvenilirliğinin değerlendirilmesi
Amaç: Bu çalışmada dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) tanılı Türk çocuklarında OROS-metilfeni-datın (OROS-MPH) etkinlik ve güvenilirliğinin kısa etkili metilfenidat (IR-MPH) ile karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Yöntem: Bu çalışma açık uçlu, ileriye dönük, 8 haftalık bir çalışma olarak planlandı. DEHB tanılı, 7-14 yaşları arasında toplam 83 çocuk çalışmaya alındı. OROS-MPH ve IR-MPH dozları çalışmacılar tarafından belirti ve yan etkiler değerlendirilerek düzenlendi (OROS-MPH dozu: 18-36 mg/gün tek doz, IR-MPH dozu: 10-20 mg/gün bölünmüş doz). Etkinlik ve yan etki değerlendirmelerinde Çocuk ve Ergen Davranış Bozuklukları için DSM-IV’e dayalı Tarama ve Değerlendirme Ölçeği (T-DSM-IV-S), Klinik Global İzlem-Global İyileşme Ölçeği (KGİ-Gİ) ve Uyarıcı İlaçlar İçin Yan Etkileri Tarama Ölçeği (MSERF) kullanıldı.
Bulgular: İki ilaç grubunda da DEHB belirti şiddetinde anlamlı düzeyde azalma olduğu gözlendi (p<0.05). Sekizinci haftada yapılan son değerlendirmede T-DSM-IV ve KGİ-Gİ puanlarında gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Anne-babaların bildirimlerine göre kilo kaybı yan etkisi OROS-MPH grubunda dozla ilişkili bulundu.
Sonuç: DEHB’li Türk çocuklarında davranışsal belirtilerin tedavisinde OROS-MPH, IR-MPH kadar etkili bulunmuştur. Bu sonuçlar DEHB’li Türk çocuklarının tedavisinde etkili ve güvenilir olduğunu göstermiştir. (Anadolu Psikiyatri Dergisi 2010; 11:44-50)