.jpg)
.png)
Objective: The objective of this study is to investigate the relationship between drug abuse and the frequency of self injuring behavior (SIB) among the adolescents who live on the streets (street children).
Methods: The sample used in this research consists of the adolescents under the age of 21 who were being accommodated in the protection and rehabilitation centers in Istanbul. A total of 194 adolescents were given a questionnaire.
Results: 20.6% of the street children have reported self injuring behavior (SIB). The average age of starting SIB found to be 16.3±2.4 ages. The percentage of SIB has been found to be 76.4% among the adolescents who have been using drugs. The percentage of SIB among boys found to be 38.7% but the proportion found to be 15.4% among girls. SIB has been found to be higher among those of the participants who have been living on the streets for 4 or more years. The risk of SIB has been found to be 3 times higher among the street children who have committed a crime. In relation, SIB risk has been found to be 6 times higher among the street children who have been using drugs. SIB risk has been found to be higher among the boys who live on the streets and use inhalants and the girls who drink alcohol and use inhalants. According to the results of logistic regression analysis, it was found that drug abuse and committing a crime could predict SIB.
Discussion: The probability of self injuring behavior of the street children has been found to be related with the length of the period the participant has been living on the streets, using drugs and committing a crime. According to the results, the probability of SIB has been found to be higher among the street children who have had antisocial personality traits or behavioral disorders. These findings found to be compatible with the previous literature. (Anatolian Journal of Psychiatry 2005; 6:163-169)
Sokakta yaşayan çocuklarda kendine zarar verme davranışı ve madde kullanımı
Amaç: Sokakta yaşayan çocuklarda kendine zarar verme davranışının sıklığı ve özelde madde kullanımıyla olan ilişkisi incelemektir.
Yöntem: Araştırmaya İstanbul’da sokakta yaşayan koruma ve tedavi merkezlerinde kalan 21 yaşından küçük ergenler alınmıştır. Toplam 194 ergene araştırmacılar tarafından hazırlanan anket uygulanmıştır.
Bulgular: Çalışmaya alınan çocukların %20.6’sında kendine zarar verme davranışı olduğu görülmüştür. Kendine zarar verme davranışına başlama yaşı ortalaması 16.3±2.4 olarak saptanmıştır. Kendine zarar verme davranışı olan çocuklarda madde kullanımı %76.4’tür. Erkeklerin %38.7’si kendine zarar vernme davranışı gösterirken, bu oran kızlarda %15.4’tür. Sokakta 4 yıldan daha fazla yaşayan çocuklarda kendine zarar verme davranışı daha fazla olduğu bulunmuştur. Suç işleyenlerde kendine zarar verme riski işlemeyenlere göre 3 kat, madde kullanımı olanlarda kendine zarar verme riskinin kullanmayanlara göre 6 kat fazladır. Sokakta yaşayan çocuklarda tercih maddelerine ve cinsiyete göre kendine zarar verme davranışına baktığımızda erkeklerde boya tineri, kızlarda ise alkol ve boya tineri kullananların daha fazla kendine zarar verdiği görülmektedir. Lojistik regresyon analizi yapıldığında madde kullanımının ve suçun kendine zarar vernme davranışı üzerinde belirleyici olduğu saptanmıştır.
Tartışma: Sokakta yaşayan çocuklarda kendine zarar verme davranışının görülme riskinin sokakta yaşam süresi, madde kullanımı ve suç işleme ile ilişkili olduğu gözlenmiştir. Bu bulgular, kendine zarar vernme davranışı ’nin antisosyal kişilik özellikleri veya davranım bozukluğu olanlarda sık görüldüğünü bildiren çalışmalarla benzerlik göstermektedir. (Anadolu Psikiyatri Dergisi 2005; 6:163-169)